نوعی اختلال در گوش میانی است که می‌تواند منجر به سرگیجه و کاهش شنوایی شود. در اکثر موارد این بیماری تنها یک گوش را درگیر می‌کند، اما در برخی موارد نیز هر دو گوش متأسفانه عوارض بیماری را نشان داده‌اند. بیماری منییر محدودیت سنی ندارد و در هر سنی ممکن است علائم آن ظاهر شود، اما معمولا در سنین جوانی و میان‌سالی بیشتر دیده می‌شود و در میان زنان شایع‌تر است. منییر یک بیماری مزمن به‌ شمار می‌رود با این حال درمان‌های مختلف می‌تواند به تسکین علائم و به حداقل رساندن عوارض طولانی مدت آن بر زندگی شما کمک کند.

 

 

نشانه‌های این بیماری عبارتند از :

 

سرگیجه‌های ناگهانی: بیمار سرگیجه‌هایی را احساس می‌کند که خود به خود شروع و متوقف می‌شود. این سرگیجه‌ها هیچ هشدار قبلی ندارند و معمولا بین بیست دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند، اما بیشتر از ۲۴ ساعت نخواهد بود. این سرگیجه‌ها ممکن است باعث حالت تهوع شوند.

کاهش شنوایی: از دست دادن شنوایی در اوایل بیماری به صورت موقتی است اما در نهایت بیشتر افراد دچار کاهش شنوایی دائمی خواهند شد.

زنگ زدن گوش (وزوز): بیماران دائما صدای وزوز یا زنگ زدن می‌شنوند.

گرفتگی گوش: افراد مبتلا به بیماری منییر  اغلب احساس می‌کنند گوش‌هایشان از هوا پر شده است.

علائم این بیماری به صورتی دوره‌ای ظاهر می‌شود و پس از مدتی ممکن است کاملا از بین برود، اما با گذشت زمان فاصله بین هر دوره کاهش می‌یابد.

 

 

 

علت این بیماری هنوز مشخص نیست. به نظر می‌رسد علائم آن در پی بالا رفتن میزان مایع گوش میانی ظاهر می‌شوند اما هنوز معلوم نیست علت این افزایش چیست. عواملی که بر میزان مایع گوش اثر می‌گذارند و ممکن است باعث این بیماری شوند، عبارتند از : 

 

تخلیه نامناسب مایع، که ممکن است دلیل آن انسداد یا ناهنجاری آناتومیک باشد.

واکنش‌های آلرژيک غیرطبیعی

عفونت ویروسی

عوامل ژنتیکی

تغییرات هورمونی

بیماری‌های خودایمنی

دیابت

از آنجا که هیچ علت خاصی مشخص نشده، به احتمال زیاد بیماری منییر ناشی از ترکیبی از این عوامل است.

 

 

متأسفانه هیچ درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد، اما اکثر بیماران با کنترل‌های دارویی می‌توانند عوارض بیماری را کنترل کنند. احتمالا پزشک داروهایی برای کاهش سرگیجه و حالت تهوع تجویز خواهد کرد. برای برخی بیماران تجویز داروهایی برای کاهش مایع درون گوش در کنار کاهش مصرف نمک می‌تواند به کنترل عوارض  بیماری کمک کند. درمان‌های توانبخشی نیز به کنترل سرگیجه و استفاده از سمعک به بهبود شنوایی کمک خواهد کرد. در برخی موارد داروهایی به داخل گوش میانی تزریق می‌شود که به کنترل حملات سرگیجه کمک می‌کنند، اما برخی از این داروها متأسفانه افت شنوایی را تا ۳۰ درصد افزایش خواهد داد.  اگر حملات سرگیجه به قدری شدید باشد که فرد قادر به انجام کارهای روزانه خود نباشد، جراحی نیز یکی از گزینه‌های پیشنهادی خواهد بود.  بسته به قسمتی که دچار آسیب شده، جراحی به صورت سرپایی بوده یا نیاز به بستری شدن خواهد داشت.  به طور کلی کاهش مصرف نمک، نیکوتین و کافئین در بهبورد علائم موثر خواهد بود.